Honduras

Na El Salvador ben ik doorgegaan naar Honduras. Nu heb ik paar dagen geleden reisverhaal van Belize gepost. Dit komt omdat ik er achter kwam dat ik via mijn telefoon verhaaltjes kan typen en opslaan. Hierdoor heb ik belize goed bijgehouden maar tussen El Salvador en Belize zit nog Honduras en Guatemala. Dus bij deze Honduras.

Ik was Honduras binnen via die vage grensovergang. Nog steeds liftend. Ons plan was om zo ver mogelijk honduras in te gaan voordat het donker zou worden. Ergens hostel zoeken en 's morgens vroeg weer verder. Naar la ceiba om daar de boot naar Utila te pakken; onze eindbestemming. Tot halverwege honduras gelift. Toen konden we weer verder met chickenbussen. We hadden de hoop om het tot el progresso te hallen maar het begon er naar uit te zien dat we het niet gingen halen aangezien het al donker werd. Oké laatste bus in. Wij vragen aan de mevrouw of er in het stadje vlak voor san pedro sulo ook een hostel was. Hoop gebrabbel in spaans. Ik dacht all dat de vrouw iets zei van waarom wil je in hemelsnaam daar naar toe. Maar goed ik dacht dat de canadees beter spaans sprak dan mij dus ik geloofde hem toen hij zei dat we daar heen konden. Hmm ergens voelde iets niet lekker.
De bus vertrok dus ik ben de bus maar ingegaan. Na paar uur rijden was het intussen 21 uur. De bus stopte langs de straat en onze rugzakken werden naar buiten gegooit, wij werden zo goed als de bus uit geduwd. De bus vol gas ervandoor. Wij rugzakken om doen en eens om ons heen kijken. Tis vrij donker hier, we staan op een soort kruispunt met allemaal boos kijkende jonge mannen langs de kant van de weg. Ze stonden in soort groepjes bij elkaar. Ik had het gevoel dat ik midden in verschillende bendes stond. Alles behalve veilig. Ergens was er soort kraampje met een vrouw en een kindje. Daar de weg maar vragen. De vrouw vertelde ons dat 20 minuten verderop wel een hotel was. Prima als ik hier maar weg ben. Wij beginnen de donkere weg in te lopen. En de vrouw geeft aan dat lopen hier absoluut niet veilig is en dat je met een auto moet. Die hebben we dus niet. Nee er komen hier geen taxi's, is te onveilig. Oké welke kant is het veilig om heen te lopen dan? Nee geen enkele kant. Sta je dan. Ondertussen kwamen van verschillende kanten de mannen naar ons toegelopen. Op het moment dat ik dacht: ' goed dit was het dan, we worden overvallen en voor dood achtergelaten', stopte er een busje. Busje gooit de deur open en binnen zit er een gezin. Ze roepen dat we busje moeten in stappen en dat het hier niet veilig is. Ik ben het busje ingegaan. Het gezin heeft ons mee genomen naar el progeresso. Ze hebben ons wel tien keer gewaarschuwd dat dit gebied niet veilig is voor toeristen. Jep dat had ik in de gaten. Het gezin heeft wel een uur rond gereden met ons om een hotel te vinden. Alles zat vol. Uiteindelijk een luxe hotel met zwembad gevonden. Ergens bij de burgerking achtig iets een hamburger gehaald en in de hotel kamer opgegeten. Volgende dag vroeg weer op en in de bus gestapt. Eind van de middag waren we er dan Utila! Op de boot kwamen we het meisje van el tunco tegen. Afgesproken om samen oud en nieuw te vieren.
We hebben alledrie een ander hostel gekozen omdat we alle drie wat anders wilde. Ik ben bij altons terecht gekomen. Super mooi hostel aan het water. Met een steiger die ver het water in loopt. Aan het einde een platform met hangmatten. Super chill!
Volgende dag was het de 31e maar ik had mijn eerste les ivm mijn duikbrevet. Voordat de les begon kwamen mensen naar ons toegerend er zijn whalesharks gespot we gaan er nu naar toe met de boot. Ja ik wil ook, nee ik heb zo les. Ik wachten op die leraar om te kijken of we niet naar die haaien konden. Komt leraar er aan en vraagt wat doen jullie hier nog ga naar die boot heen! Natuurlijk zien we de boot net weg varen. Dus maar in het saaie klaslokaal zitten en films kijken over duiken. Ergens halve wege les werd ik eruit gehaald. Bij het invullen van de benodigde papieren moest je vermelden of je enige vorm van migraine had. Dus ja ik heb clusterhoofdpijn. Ik mocht niet verder tenzij ik een dokters verklaring had. Ik naar het plaatselijke ziekenhuisje. Ziet er allemaal niet zo professioneel uit. Dokter verteld wat ikk had. Huh clusterhoofdpijn? Wat is dat? Dokter heeft mijn oren, bloeddruk en hartslag nagemeten en een verklaring afgegeven. Toen ik terug kwam hebben we lading grappen gemaakt over het ziekenhuis bezoek. O o o als ik toch eens in toekomst had kunnen kijken...
'S avonds waren er twee beach party's om het nieuwe jaar in te luiden. De eerste waar we waren was slechte techno muziek. Maar goed was al 23 uur dus hier twaalf uur maar in luiden. Het werd twaalf uur en 3 min over 12 en 5 min over twaalf. Muziek werd niet stop gezet. Niemand had wat in de gaten behalve een ander nederlander en ik. Wij waren dan ook nog nuchter. Om 10 over 12 dan maar zelf afgeteld en snel naar het andere feest heen. Hopelijk was het daar beter. Het andere feest was idd een stuk beter. Vervolgens maar aan de dubbele rum cola gegaan om op niveau te komen. Zowaar nog even de dansvloer opgegaan en tot een uur of 4 staan dansen. Samen met alle duikinstructeurs weer terug gegaan naar hostel om de zonsopgang te bekijken. Nadat we de fles rum soldaat hebben gemaakt maar naar bed gegaan. Toen ik ongeveer een uur in bed lag klopte er mensen aan mijn duer. Whalesharks, whalesharks! Pff ga heen lig net in mijn bed.
Twee kansen gehad om te zwemmen met deze enorme beesten en ik heb ze allebei niet gepakt.. Stiekem toch een beetje spijt van. Natuurlijk de rest van de twee weken geen whaleshark meer te bekennen.
2 januari gingen we verder met de lessen. Na 4 dagen heb ik mijn open water gehaald. Het eiland utila is een soort neverland waar niemand volwassen hoeft te worden. Het leven bestaat hier uit overdag duiken en 's avonds feesten. Dit elke dag weer.
Super leuk en super gezellig maar wat een aanslag op je lichaam. Dus toen ik diarree kreeg dacht ik dat het door de drank, de ijsblokjes of het vele zoute water kwam.
Na anderhalve week op dat eiland had ik er wel genoeg van. Ik word te oud, mijn lichaam trekt dit niet. Ik wil verder. Dus volgende dag gepland om weg te gaan. Helaas voor mij kwam er net een storm aan. 4 lange dagen zaten we nog vast. Geen boot of vliegtuig van en naar het eiland. Grappig om te zien hoe de supermarkten al na 2 dagen leeg zijn. Het duiken ging ook niet meer door. Dus het enige wat nog te doen was was zuipen. Uiteindelijk ook groepje gevonden die er aardig klaar mee was. We hebben met zijn allen de plaatselijke bioscoop afgehuurd (4 euro pp) en films gekeken.
Op vrijdag komden we het eiland eindelijk verlaten. De middag boot ging. Vanuit vaste land een bus gepakt naar san Pedro sula. De murder one capital van de wereld. Natuurlijk kwamen weer in donker aan op een verlaten vaag busstation. Gelukkig waren we nu met een groep. Taxi gepakt naar een hostel. Volgende dag nog even rond gelopen in de stad en marktje bezocht. Alleen maar vriendelijke en behulpzame mensen ontmoet. Geen naar gevoel bij deze stad. Goed ik heb niet 's avonds in het donker rond gelopen in de achterbuurten maar centrum was prima te doen. In de middag een bus gepakt samen met een Amerikaan naar copan. Hier staan maya ruines waarvan alles super goed behouden is gebleven. Ondertussen had ik al negen dagen diarree, toch maar ff checken of er niet iets anders was en ja hoor mevrouw heeft parasieten. Gelukkig snel te verhelpen met een paar pillen.

Copan was een stadje totaal gebouwd op toeristen. Super klein maar super mooi. Volgendde dag tuk tuk gepakt naar de ruines. Best indrukwekkend om daar rond te lopen. Haast geen andere toeristen en heb dus mooie foto's kunnen maken.
Eind van de middag weer terug in hostel kwamen we twee jongens tegen die we ook op utilla hadden ontmoet. Besloten om met zijn allen volgende dag verder te gaan naar antigua, guatemala. 'S avonds vertelde locals ons dat er een kroeg was van een duitser die zijn eigen bier maakte. Dus dat moest geproefd worden. Na een biertje aan de praat geraakt met een andere local. Zij heeft ons mee genomen naar, volgens mij, de enige homo bar van honduras. Nog een cocktailtje hier en toen naar bed.

Wat misschien nog grappig is om te vermelden is dat ik op de eerste dag in copan een smoothie had gekocht. Er zijn zoveel bedelende straat kindjes hier maar ik weiger geld te geven. Ik was er op geven moment zo zat van dat ik vroeg of hij mijn halve smootie wilde hebben. Jochie greep het uit mijn hand en slurpte het op. Volgende dag weer smoothie gehaald en opzoek naar cafeetje om ontbijt te halen. Vervolgens komen er 3 straat kinderen aangerend, wijzend naar mijn smoothie. Ze wilden hem hebben.
Roddels gaan snel hier.
Goed next stop guatemala. Shuttle met zijn 4en in en gaan. Aangekomen bij de grens begon er toch iets te knagen. Geen stempel in mijn paspoort geen visum blaadje niks. Doe gewoon als ik dom ben en van niks weet. Natuurlijk vroeg de ambtenaar waar mijn stempel was. Die heb ik niet en nee ik spreek geen woord spaans. Mevrouw u moet wachten. Nadat ze iedereen in de rij hadden afgehandeld moest ik mee naar achteren komen. Werd in kantoortje neergezet met mannen van die grote wapens. Nou staan er hier bij elke winkel, kruispunt, tankstations mannen met grote wapens maar zo dicht bij je en gericht op jou is toch even wat anders. Er kwam een zeer boos kijkende meneer aan. (Volgens mij staat er in de job vereisten hier: moet zeer boos en dreigend kunnen kijken).
Goed lang verhaal kort. Hablas no espaniol y no entiendo. No dinero. No entiendo. Ik was illegaal en moest een boete betalen van 260 dollar. Allemaal leuk en aardig maar dat geld heb ik niet. Heb gezwaaid met mij normale bankpasje, is geen visa dus die kan bijna nergens gebruikt worden. Hoeven niet te weten dat ik voor noodgevallen echt wel creditcard heb. Vervolgens protomonnee op de kop gehouden, zat ook niks in. Duurde een eeuwigheid maar met een diepe zucht ramde de man de stempel in mijn paspoort en stuurde me naar Guatemala. Ik ben de grens overgerend! Grenspost bij guatemala was geen probleem. Stempel van dit land in mijn paspoort en de shuttel weer in. Nog paar uurtjes en we zijn in antigua!